Gözüne Yaş, Ayağına Taş Değmesin!

 Gözüne Yaş, Ayağına Taş Değmesin! 

El oldun sevgili, elin oldun.
Unuttun beni, geleceğimizi, hayallerimizi unuttun.
Şimdi bensiz olabildiğin kadar mutlu ol!
Bu sefer ayrılık mecbur kıldı kendini. Yine öylece baka kaldım ardından. Geri dönüşü olmayan bu ayrılığın diğerlerine hiç benzemediğini gözlerime bakamadığında anladım. Sensizliği hiç düşünmemiştim öncelerde, şimdi yapayalnızım bu şehirde! Elden ayaktan düşmüş derler ya tabiri caizse tam olarak öyleyim. Senin ellerimden tutup beni yerden kaldırdığını ve sen güçlüsün dediğin o gün gibiyim.
Her yerde sen, her yerde senden kalan hatıralar her yerde kokun var. Sensiz ne uyuyabiliyor, ne gülebiliyorum, ne de yaşamaya mecbur olduğum hayattan zevk alamıyorum. Her şeye hasret kaldım. Her yer seni hatırlatıyor. 

Hani her zaman gittiğimiz cafedeki amca var ya o geçenlerde seni sordu.
"Her zaman sen onu bekliyorsun, bir günde senin geç kal be kızım". Çok kıymet veriyorsun, pişman olacaksın" dedi. Sonra, "Gelecek mi?” diye ekledi.
Sustum, gözlerimin içine baktı. Seni sorup, soracağına pişman oldu. Elini omzuma koyup, senin dediğin gibi, "Sen çok güçlüsün" dedi.
Sadece o değil, herkes sözleşmiş gibi seni soruyor, kaçıyorum her defasında, o yok artık, gitti diyorum. Dönmemek üzere gitti.
“Hatırlar mısın?” dedi.
“Neyi Ali amca?” dedim.
"Ben sana Alevi Aleviliyle, Sünni Sünni ile evlenmeli dediğimde bana öyle saçma, şey mi olur diye kızmıştın.”
Ben kendisine ayrılık sebebiyle ilgili bir şey söylememişken nasıl olur da bunu söylerdi. Anlamış değilim.
Belki farkında değilsin ama neden bitti biliyor musun?
Her susman bir öncekinden daha ağır olduğu için bitti.
Yapılanları görmediğin için bitti.
Bizi yok sayıp onları haklı çıkardığını için bitti...
Bir kez olsun gönlümü almadığın için bitti.
Senden vazgeçemem sandığın için bitti.
Her defasında ya susup ya kestirip attığın için bitti.
O kocaman sevginin yerini başka şeyler almaya başladığı için bitti.
Sevginin sadece dilinde olduğunu anladığım için bitti.
Gözüne yaş, ayağına taş değmesin...